Przygoda z książką

Uwielbiam czytać. Wydaje mi się, że ludzie nieczytający książek są w jakiś sposób ułomni. Żadna (nawet najbardziej kolorowa) bajka ani film (nawet okraszony niesamowitymi efektami specjalnymi) nie uruchomi wyobraźni tak jak dobra książka. Przy czym trzeba tę wyobraźnię najpierw wyćwiczyć.

Obecnie żyjemy coraz szybciej. I stajemy się coraz bardziej niecierpliwi. Coraz więcej musimy zrobić w coraz krótszym czasie. Nie mamy go za wiele... I rzadko sięgamy po książkę, bo szybciej zrelaksujemy się przy filmie - cała historia zajmie nam co najwyżej dwie godziny a nie dzień, dwa lub zarwaną noc.

Nie jestem wybitnym znawcą literatury. Mam ulubionych autorów i ulubione książki. Od czasu do czasu pozwalam sobie na jakąś nowość, ale i tak najlepiej czuję się z moimi sprawdzonymi przyjaciółmi. Mam taką jedną książkę, którą czytam na poprawę nastroju. Inna jest moim dyżurnym towarzyszem w podróżach służbowych - zwykle nie mogę zabrać ze sobą wszystkich trzech tomów, więc godzinę ślęczę nad regałem i zastanawiam się, który zabrać - dojrzewam więc do zakupu czytnika e-booków, co rozwiąże ten mój drobny problem.

Chciałam zaszczepić w moim dziecku miłość do książek, więc jak jeszcze było Dzidzią malutką dawałam książeczki z pojedynczymi obrazkami na stronach - do zaprzyjaźnienia się. Trochę mnie bolało, kiedy pierwszy egzemplarz został zgryziony (mieliśmy etap ząbkowania), a następnie rozczłonkowany (etap demolki totalnej). Ale potem przyszedł etap wybierania ze swojej półki ulubionych książeczek i przeglądanie ich na kolanach u mamy lub u taty. Czasami czytamy, a czasami tylko oglądamy obrazki. I jest pięknie...

Komentarze

  1. ~Tata Szymona30 stycznia 2013 08:25

    Nasz Szymon czasami chce pooglądać, powoli kończy się mu etap demolki całkowitej ;). Często też chce posłuchać bajki na dobranoc, więc w miarę możliwości i chęci ;) staramy się czytać wspólnie :).

    OdpowiedzUsuń
  2. ~Katarzyna12 lipca 2013 16:16

    To bardzo ważne, by dziecko dorastało "z książką w dłoniach". Czytanie dziecku nie tylko rozbudza wyobraźnię, rozwija językowo, ale też przygotowuje do etapu wczesnoszkolnego i później kolejnych. Od rodziców i ich działań tak wiele zależy, a tak rzadko przykładają oni wagę akurat do tej sfery rozwoju dziecka. I na obrazkach czasami poprzestają... I tym sposobem w wieku 4-6 lat dziecko ma przepaść, bo rodzice nie mieli czasu, siły i pieniędzy. A wystarczy zaprowadzić dziecko do biblioteki, nawet takiego trzylatka, pokazać świat książek, stworzyć z nim listę lektur do przeczytania i czytać mu konsekwentnie. Wystarczy 15 minut dziennie. I usypianie jest wówczas przyjemne :) Rodzic powinien mieć misję zainteresowania książką. Bez przymusu. Elastycznie. Ale kończę wywód, bo świata nie zbawię... Cieszę się, że dla Pani to tez ważne :)

    OdpowiedzUsuń
  3. ~EB13 lipca 2013 22:36

    :-)
    Dobrze wiedzieć, że takich jak ja jest więcej! Ja też świata nie zbawię, ale przynajmniej nauczę moje dziecko szacunku do książek i przyjemności z ich czytania. Liczę też na to, że ukształtuje to wyobraźnię mojej córki i w przyszłości będzie czerpać z tej skarbnicy pełnymi garściami. Współczesne dzieci mają problem z wyobrażeniem sobie treści czytanych książek. Lepiej obejrzeć ekranizację. Do dziś tłucze mi się w głowie cytat z jednego amerykańskiego filmu: "Hej, oglądałaś Kopciuszka?" Oczywiście nie można było go "przeczytać"...

    A o książkach mogłabym bez końca...

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Szkoła w czasach pandemii

Obraz
Zdj. ilustrujące, źródło: pixabay.com Po wielu dniach niepewności, obietnic, które medialnie dobrze brzmiały, ogromie pracy wykonanej za zamkniętymi drzwiami szkół, żeby przygotować się na początek roku szkolnego - ruszyła szkoła. Szkoła w czasach pandemii. Nie będę dzisiaj roztrząsać tematu zamieszania i przerzucania odpowiedzialności na innych, bo chciałam poruszyć krótko temat relacji społecznych. Moja Córka wracała do szkoły pełna pozytywnych emocji, podekscytowana i stęskniona za koleżankami, kolegami i panią wychowawczynią. To jeszcze przywilej młodszych uczniów. Z wiekiem te "drobiazgi" stają się mniej istotne, a tęsknota za szkołą po prostu nie istnieje... Ja mam spore obawy związane z zachowaniem reżimu sanitarnego. I nie wynika to z tego, że w szkole zabraknie płynów do dezynfekcji rąk, czy mydła, czy ciepłej wody. Nie. Bardziej obawiam się tego, że niektórzy uczniowie z czasem będą mieli w nosie wymagania związane z noszeniem maseczek czy z myciem rąk. I rozniesie
Czytaj więcej

Nauka w domu

Obraz
Photo by Jessica Lewis on Unsplash Łatwo obliczyć na postawie bloga, że Moja Córka osiągnęła już wiek, w których zazwyczaj dziecko ląduje w szkole podstawowej. Nasunęło mi to pewną myśl o cyklu związanym z nauczaniem, szkołą, odrabianiem lekcji - szczególnie w tym trudnym czasie, w jakim przyszło nam żyć, czyli w czasach pandemii. Dzisiaj tylko ruszę ten temat, bo sama jeszcze nie uporządkowałam sobie w głowie całego zagadnienia. Różne są dzieci, różne są szkoły, różni są nauczyciele. Co do jednego mam ogromne szczęście - mianowicie moje dziecko obdarzone jest dość sporą inteligencją i samodzielnością. W rezultacie: jej zadania domowe nigdy nie były dla nas problemem, czasami nawet nie wiedzieliśmy, że coś w ogóle jest zadane, bo nie było potrzeby tłumaczenia. Sytuacja zmieniła się diametralnie w połowie marca, kiedy przeszliśmy na nauczanie domowe. Podstawowa trudność polegała na przekonaniu Córki, że to nie były dodatkowe ferie. A zadania przesyłane przez nauczycielkę nie
Czytaj więcej

Praca z domu - fakty i mity

Obraz
Obraz  Chuck Underwood  z  Pixabay   Dzisiaj wracam do tematu pracy z domu. Ale w trochę innym ujęciu. No dobrze, nie mam powodów do narzekania, bo Moja Córa jest samodzielna w odrabianiu lekcji i tylko od czasu do czasu przyjdzie i spyta, jak ma wykonać jakieś ćwiczenie. Zdarzyło się raz czy dwa, że oboje z mężem zastanawialiśmy się dobrą chwilę, jak ugryźć zadanie - tak niejasne było polecenie! Tyle tytułem wstępu. Bo dzisiaj będzie o moich znajomych, które utknęły w kwarantannie i niejako zniknęły jako kobiety, które miały jakąkolwiek karierę zawodową... Mama w domu Zacznę od tego, że temat jest kontrowersyjny i zapewne większość mam nie zobaczy w opisywanej przeze mnie sytuacji nic strasznego - a nawet pewnie stwierdzi, że to moje wynurzenia są obrazoburcze. Niemniej - spróbuję wytłumaczyć, o co mi chodzi i co mnie oburza. W czasie pandemii pracodawcy wysłali na pracę zdalną wszystkich, kogo można było. Wiadomo, że kasjerka w sklepie czy murarz nie popracuje zdalnie, ale jest sporo
Czytaj więcej