Koniec roku - czas podsumowań

Zapewne nie jestem oryginalna, mówiąc, że ostatniego dnia roku dokonuję niewielkiego podsumowania ostatnich 365 (w tym roku: 366 dni). Ot, taki szybki rzut oka na nieodległą przeszłość...

Od 19 miesięcy moje życie kręci się według kalendarza (nie, nie Majów!) rozwoju mojego dziecka. Każdy miesiąc wyznaczony był przez pediatrę, harmonogram rozszerzania diety, kalendarz szczepień... I tak sobie myślę, że ten czas był trochę jakby nie mój. Trudno mi wskazać, gdzie kończyłam się ja jako matka, a zaczynałam się ja jako ja.

To bardzo łatwe: zatracić się w macierzyństwie i zapomnieć o własnym życiu, własnych potrzebach, hobby, ambicjach, przyjemnościach. A im dłużej i im bardziej zatracamy się w rodzicielstwie, tym trudniejsze i bardziej szokujące są powroty do własnego życia. Znam osoby (nie tylko mamy, ale również tatusiów), które przypominają sobie o swoim życiu dopiero po odchowaniu swoich pociech i jest to proces wymuszony przez dzieci, które chcą uniezależnić się od swoich rodziców. I tacy ludzie są bardzo nieszczęśliwi. Nie potrafią już żyć dla siebie samych.

Cały czas staram się łączyć te dwie sfery życia: moją i mojego dziecka. Nie chciałabym stać się matką żyjącą życiem własnego dziecka, kontrolującą i wtrącającą się we wszystko. Cieszę się macierzyństwem, ale staram się nie zapominać o sobie, o mężu, o przyjemnościach czy swoim hobby i pasjach. To naprawdę wyzwanie - znaleźć na to wszystko czas i siłę. Moja znajoma z podobnym stażem macierzyńskim twierdzi, że jest to możliwe tylko wtedy, kiedy podrzuci się dziecko dziadkom na weekend (na przykład). I tęskni za życiem, które kiedyś prowadziła. Zupełnie, jakby dziecko odcięło ją od wszelkich przyjemności życia dorosłego człowieka. Ja natomiast uważam, że po prostu musimy nauczyć się na nowo naszego życia, relaksowania się, organizowania sobie przyjemności - w towarzystwie dziecka. Bo ono już będzie zawsze obecne w naszym życiu.

No i zamiast podsumowania roku wyszło mi podsumowanie całego okresu mojego macierzyństwa. Ale czuję, że nadszedł czas na zakończenie pewnego etapu mojego życia i jakoś staram się ogarnąć i zebrać wszystkie dotychczasowe doświadczenia i przekuć je na pewnego rodzaju mądrość życiową. W końcu człowiek uczy się całe życie, prawda?

Na koniec: życzenia dla wytrwałych Przyjaciół, którzy zaglądają tu do mnie! Niech Nowy Rok będzie dla nas lepszy od poprzedniego! Biorąc pod uwagę, że niedawno przeżyliśmy kolejny koniec świata, powinniśmy z tym większą nadzieją wyczekiwać lepszego jutra :-)

Pozdrawiam,

Matka Polka