Lampka nocna

Ciekawa jestem, jak wielu rodziców ma problem z nauczeniem dziecka spania po ciemku. Generalnej zasady nie ma, bo przecież każde dziecko jest inne... Kilka obserwacji i rozmów na ten temat z innymi mamami (jest równouprawnienie, więc dodam, że również z kilkoma tatusiami też udało mi się pogadać) - i doszłam do zaskakującego wniosku.

Jak dziecko się rodzi, wiele z nas - rodziców - przejmuje się poradami typu: uspokoisz dziecko, włączając suszarkę czy inne sprzęty emitujące szumy. Bo to przypomni noworodkowi znany mu doskonale świat w brzuchu mamy. Idąc tym tokiem, niemowlę nie powinno bać się ciemności, bo przecież do tej pory przebywało raczej w ciemnym środowisku.

Wydaje mi się, że to rodzice przyzwyczajają dziecko do spania przy świetle. Tak jest wygodniej. Kiedy w środku nocy usłyszymy dziwny dźwięk dochodzący z łóżeczka, wystarczy jeden rzut oka i wszystko widać jak na dłoni. Dzięki temu można szybko zdecydować, czy trzeba wstawać do dziecka, czy można spać dalej.

My zdecydowaliśmy się na trudniejsze rozwiązanie i od samego początku spaliśmy przy zgaszonym świetle. Wiązało się to oczywiście z mniejszym komfortem, bo przy nocnym wstawaniu do Dzidzi trzeba było pofatygować się do lampki. Ale zaprocentowało to w przyszłości i teraz Młoda spokojnie przesypia całą noc i nie boi się ciemności. Znam jednak dzieci, które chodzą już do podstawówki i śpią przy zapalonej lampce. I nie wynika to z jakiejś traumy związanej z koszmarem czy nerwicą. Po prostu nie przyzwyczajono ich do spania po ciemku i nie potrafią się przestawić.

Taki drobiazg jak lampka nocna uświadamia mi po raz kolejny, jak wiele zależy od nas, rodziców. Jak nasze z pozoru nieistotne działania czy pobudki wpływają na psychikę i rozwój naszych dzieci! Warto to sobie od czasu do czasu przypomnieć. Być może mniej błędów popełnimy dzięki temu...

Komentarze

  1. ~Tata Szymona11 lipca 2013 11:44

    Szymon nam zasypia po ciemku. Udało się to wpoić przez system usypiania - jeden rodzic leży z nim na jego łóżeczku, drugi daje buziaka i gasi światło - Szymek wie, że zasypia się po ciemku. Mieliśmy na początku kilka epizodów z lapmkami, ale generalnie dość szybko zawsze wracaliśmy do ciemności. Tak chyba lepiej, po co dzieciak ma się ciemności bać ;) ?

    OdpowiedzUsuń
  2. ~EB13 lipca 2013 14:32

    No właśnie, po co?
    Tym bardziej, że początkowo jest przyzwyczajone jest do ciemności. To rodzice uczą dziecko spania przy świetle i potem ciężko je przestawić... Warto myśleć perspektywicznie, to można uniknąć problemów w przyszłości.

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Szkoła w czasach pandemii

Obraz
Zdj. ilustrujące, źródło: pixabay.com Po wielu dniach niepewności, obietnic, które medialnie dobrze brzmiały, ogromie pracy wykonanej za zamkniętymi drzwiami szkół, żeby przygotować się na początek roku szkolnego - ruszyła szkoła. Szkoła w czasach pandemii. Nie będę dzisiaj roztrząsać tematu zamieszania i przerzucania odpowiedzialności na innych, bo chciałam poruszyć krótko temat relacji społecznych. Moja Córka wracała do szkoły pełna pozytywnych emocji, podekscytowana i stęskniona za koleżankami, kolegami i panią wychowawczynią. To jeszcze przywilej młodszych uczniów. Z wiekiem te "drobiazgi" stają się mniej istotne, a tęsknota za szkołą po prostu nie istnieje... Ja mam spore obawy związane z zachowaniem reżimu sanitarnego. I nie wynika to z tego, że w szkole zabraknie płynów do dezynfekcji rąk, czy mydła, czy ciepłej wody. Nie. Bardziej obawiam się tego, że niektórzy uczniowie z czasem będą mieli w nosie wymagania związane z noszeniem maseczek czy z myciem rąk. I rozniesie
Czytaj więcej

Nauka w domu

Obraz
Photo by Jessica Lewis on Unsplash Łatwo obliczyć na postawie bloga, że Moja Córka osiągnęła już wiek, w których zazwyczaj dziecko ląduje w szkole podstawowej. Nasunęło mi to pewną myśl o cyklu związanym z nauczaniem, szkołą, odrabianiem lekcji - szczególnie w tym trudnym czasie, w jakim przyszło nam żyć, czyli w czasach pandemii. Dzisiaj tylko ruszę ten temat, bo sama jeszcze nie uporządkowałam sobie w głowie całego zagadnienia. Różne są dzieci, różne są szkoły, różni są nauczyciele. Co do jednego mam ogromne szczęście - mianowicie moje dziecko obdarzone jest dość sporą inteligencją i samodzielnością. W rezultacie: jej zadania domowe nigdy nie były dla nas problemem, czasami nawet nie wiedzieliśmy, że coś w ogóle jest zadane, bo nie było potrzeby tłumaczenia. Sytuacja zmieniła się diametralnie w połowie marca, kiedy przeszliśmy na nauczanie domowe. Podstawowa trudność polegała na przekonaniu Córki, że to nie były dodatkowe ferie. A zadania przesyłane przez nauczycielkę nie
Czytaj więcej

Praca z domu - fakty i mity

Obraz
Obraz  Chuck Underwood  z  Pixabay   Dzisiaj wracam do tematu pracy z domu. Ale w trochę innym ujęciu. No dobrze, nie mam powodów do narzekania, bo Moja Córa jest samodzielna w odrabianiu lekcji i tylko od czasu do czasu przyjdzie i spyta, jak ma wykonać jakieś ćwiczenie. Zdarzyło się raz czy dwa, że oboje z mężem zastanawialiśmy się dobrą chwilę, jak ugryźć zadanie - tak niejasne było polecenie! Tyle tytułem wstępu. Bo dzisiaj będzie o moich znajomych, które utknęły w kwarantannie i niejako zniknęły jako kobiety, które miały jakąkolwiek karierę zawodową... Mama w domu Zacznę od tego, że temat jest kontrowersyjny i zapewne większość mam nie zobaczy w opisywanej przeze mnie sytuacji nic strasznego - a nawet pewnie stwierdzi, że to moje wynurzenia są obrazoburcze. Niemniej - spróbuję wytłumaczyć, o co mi chodzi i co mnie oburza. W czasie pandemii pracodawcy wysłali na pracę zdalną wszystkich, kogo można było. Wiadomo, że kasjerka w sklepie czy murarz nie popracuje zdalnie, ale jest sporo
Czytaj więcej